Kahraman TAZEOĞLU''seni intihar ettim''

neden sonra farkına varıyor insan ayagına
takılan bütün taŞları yoluna kendi
döŞediginin!!

ve sana ait sandığım her şeyinaslında benim
olduğunu öğreniyorumhiçbir duygunun tek
ilhamı değilsinkendimi keşfettikçeseni
kaybediyorum...

Aşk aşk olalı da böyle yazılmadı...

Kinimi şehrimin ücrasına sakladığım için
“sevgili” görünüyordum aydınlık
mekânlarında. Ev içlerinde ‘mutlu’yu
oynuyordum, oda diplerinde ‘yaslı’yı...
aralarda aslıma dair gülüşlerle
karşılaştıkça, öz bakışlar değdikçe
tenime, bir umut yeşile dönüyordu siyahtan.
Biraz sarıldığımda geçer gibi oluyordu
yokluğuN...

sonra birdenyeşil bir kentteılık bir yaz
gecesine astın benio gece yüreğimden sağ
çıksaydın eğer...

Artık güncemde bir boşluksunYavaş yavaş taze
anıların altına gömülüyorsunVe sana ait
sandığım her şeyin Aslında benim olduğunu
öğreniyorumHiçbir duygunun tek ilhamı
değilsin...