Yok böyle sevinç...

Kafama yediklerimden koca koca yumrular
oluşmuştu ertesi gün.Zannedersem Ahmet Dursun
atmıştı golü.İlk golü yiyene kadar Kocaelili
futbolcular yerlerden kalmamışlardı,tüm
tribün uyuz olmuştu,bu sevincin bir nedeni de
oydu.

Sezonun İnönü'deki ilk maçıydı, maça
bilet bulamamış dışarıda izlemiştik ve
benimde hatırımdan hiçbir zaman çıkmayan bir
görüntüydü. İnanılmaz bir sevinçti
gerçekten.

ne güzel bir sezondu o yaa..

inönü'de sezonun ilk maçıydı bu.
yazlıktaydım ben, 100 km yol geldim maç için,
kombine bilet evdeydi, eve gittim, babam dedi,
''hastanedeyim desem üşenip gelmezsin,
maça geliyosun'' bide gidenler
hatırlar, inanılmaz yağmur vardı gündüz.
maç... iptal olurdu öyle devam etse.. o yıl
gollerden sonra dayak atma hadisesi çıktı,
sağolsunlar 82 gol attık o zaman sanırım :))

kapalıda orda ezilenler arasındaydım :))))

kutudaydım ve iki koltuk arasında bir an hayata
gözlerimi yumduğumu düşündüm... Allahtan
babayiğitin biri çekti aldı beni, hayata
döndürdü ;) 10 senede yaşadığım maksimum
gol karmaşasıydı ;)